Başlamak lazım :)

Biliyorum uzunnnn zamandır yoktum ortalarda. Artık yavaş yavaş dönme zamanı .

Yokolduğum zamanlarda neler yaptım hemen anlatayım istiyorum vazgeçmeden :)

Kızımın diyabetine hala alıştık demiyorum ,sadece kabul ettik ,arada inişli çıkışlı ama genelde mutlu mesut yaşamaya devam ediyoruz. Güzel prensesim hepimizden dirayetli çıktı. Arada itiraz etse de çok şükür iyi gidiyoruz. Temmuzda teşhis koyulalı 3 sene bitecek . Hem ne kadar uzunmuş diyorum hem de bu kadar hızlı mı gecti diyorum. İki duyguyu aynı anda hissetmek çok ilginç , ama oluyor işte .

Eskiden bu konudan bahsederken hemen gözyaşlarım yerlerinden fırlıyor anında sele dönüyordu. Artık daha iyiyim ama bu demek değildi ki hiç ağlamıyorum. Öyle anlarda doluyorum ki, genelde kimse görmeden ağlıyor ,rahatlıyorum ...

Kızımla ilgili herşey düzene girince ben de kendimi bir yerlere atayım dedim ,ÖSS sınavına girdim. 2 yıllık İngilizce Çevirmenlik bölümüne girdim . Geçen sene hazırlığı bitirdim ,bu sene 1.sınıf bitmek üzere. Seneye Allah kerim :) 42 yaşından sonra okumak ilginç ama keyifli gidiyor gerçekten de . Bir ara bu konuyla ilgili uzun uzun yazmalıyım. Bir kez daha anladım ki hiç bir şey için geç değil .İnsan her yaşta yeter ki istesin ,başarabiliyormuş ..

Onun dışında zaten yıllardır sevdiğim,ilgilendiğim bir hobi olan fotoğrafçılığı geliştireyim dedim ,kursuna gittim .Vakitsizlikten pek fotoğraf çekemesem de kendimden umutluyum ,iyi olacağım .

Şimdilik bu kadar diyor huzurlarınızdan ayrılıyorum :)